
Op 9 en 16 augustus 2017 nam ik deel aan de rondleiding over begraafplaats Ölandhorst om een aantal van mijn gedichten voor te dragen. Mijn dank aan organisator Ger Koreman voor deze stemmige, sfeervolle avonden met een lach en een traan. Op een van de gedichten die ik voordroeg, kreeg ik veel reacties. Bij het schrijven van dat gedicht heb ik me laten inspireren door de film Her (2013). In een futuristische metropool wordt een kantoorklerk (Phoenix) verliefd op een computerapplicatie, in het bijzonder op haar stem (Johanson). Het gedicht gaat over gemis, met name dat van misschien wel iemands meest karakteristieke eigenschap.
Stem
Ik zou je stem willen bewaren
voor lome zomeravonden
om flanerend door straten
parken en langs kanalen
met jou in de darmen
van een oude stad te dwalen
Ik zou je stem ook willen dragen
naar zonovergoten dagen
om samen hand in hand
gelegen op het strand
tussen talloze korrels zand
de helblauwe hemel te bevragen
Ik zou je stem mee willen brengen
om met de ijle lucht te mengen
van eenzaam hooggebergte
en dan samen af te dalen
begroet door zonnestralen
verwonderd te zwijgen in alle talen
Gestaag stapelen zich de jaren
vele zomers zijn vervlogen
niet meer door jou ingesproken
alleen bij het ruisen van het koren
misleiden mij soms de oren
en lijk ik weer je stem te horen
Karin Hofstede
Beste Thomas, nog steeds ben ik onder de indruk van dit gedicht. Ik lees het regelmatig.
Dank je wel voor dit mooie gedicht.
Ik heb samen met jou en anderen de rondleiding op de begraafplaats Lelystad gelopen. Daar heb ik dit gedicht voor de eerste maal gehoord.
Thomas Gerla
Hallo Karin, wat mooi om te horen! Ik kreeg meerdere reacties op het gedicht na afloop van de rondleidingen, bijzonder om mee te maken dat verschillende mensen hun persoonlijke verhaal in het gedicht lezen en er hun eigen interpretatie aan geven. Op die manier leeft het gedicht echt.