Drie stadsgedichten

Het is gelukt lieve mensen! In een bloedstollende tweestrijd ben ik op het nippertje voor de tweede keer verkozen tot stadsdichter van Lelystad! Graag wil ik al mijn fans bedanken die op mij gestemd hebben, voor hun vertrouwen in mij om nog een termijn stadsdichter van Lelystad te mogen zijn. Hieronder de drie stadsgedichten waarmee ik mij kandidaat heb gesteld, waaronder het gedicht Droomsequentie #0320, de hoofdinzending met als thema ‘Als ik de burgemeester was…’

Droomsequentie #0302

Nog voor de wekker schrok ik wakker
Alles leek zoals het gisteren was
Ik was gebleven op bladzij tweeëndertig
Maar van wie is toch die aktetas?

Men was buitengewoon beleefd die dag
Begaan, bezorgd, soms zelfs verbitterd
Ik zei nog lachen is helemaal gratis
Geniet ervan voordat het te laat is

Nog zoveel moet gebouwd, gesloopt
In de stad is er nagenoeg niets te doen
Wat als de dijken breken onverhoopt?
Terug naar het Lelystad van toen!

Ik zei jongens doe ’s effetjes rustig an
Denken jullie soms dat ik toveren kan?
Vind het prima een lintje door te knippen
Maar ’t water staat me aan de lippen

Ver na de wekker schrok ik wakker
Alle dingen van gisteren leken nog hier
Ik was gebleven op bladzij zesendertig
Werd uit bed gebeld door de griffier

Niet eens iets voor mezelf

Ik weet voor mezelf niet eens iets
Zoals de spaak het wiel de fiets maakt
Zoals de naald de draad de sjaal haakt
Zoals de vleer de muis de nacht braakt
Zo weet ik niet eens voor mezelf iets

Waarvoor ben ík op deze aard?
Voor het laten groeien van een baard?
Voor het jagen op mijn eigen staart?

Voor het bereiken van precies niets?
Zo effectief en efficiënt dus
Weet ik niet eens voor mezelf iets

Ik heb een mattie in de Boswijk
Die heeft meestal wel gelijk
Ik heb een mattie in de Stelling
Die speelt best aardig gitaar
Ik heb een mattie in de Schoener
Die knipt meestal mijn haar

Ik ben daarvoor heus wel dankbaar
Maar waarom weet ik voor mezelf niets
Denk dat ik naar de hurkende man fiets
En met hem in de verte staar

Camera

De avond spat in kleur uiteen
Windstil waait ’t aan de kust
Is een mens pas echt alleen
Waar het water de hemel kust?

Windstil waait ’t aan de kust
In deze immense ansichtkaart
Waar het water de hemel kust
Is hoever je in de verte staart

In deze immense ansichtkaart
In de weidsheid op je retina
Is hoever je in de verte staart
Het brandpunt van je camera

In de weidsheid op je retina
Is een mens pas echt alleen
Het brandpunt van je camera
De avond spat in kleur uiteen